Radjard Kipling

If

IF you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:
If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: 'Hold on!'

If you can talk with crowds and keep your virtue,
' Or walk with Kings - nor lose the common touch,
if neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son!




Ako

Радјард Киплинг: АКО

Ако можеш остат' миран да присебност не изда те,
Кад присебност други губе, још пребацит' теби желе;
Ако себи још верујеш кад сумњају други на те,
Али ипак да помишљаш и на то што други веле:
Ако можеш дуго чекат', а да то те не замара,
На клетве против тебе клетвом да не одговориш,
Нити мржња против тебе да у теби мржњу ствара –
А да ипак не изгледаш да сувише мудро збориш;

Ако можеш и да сањаш, а то да те не размеће;
Ако можеш да размишљаш, а то да ти није мета,
Ако можеш да да дочекаш и тријумфе и несреће
И једнако да посматраш те варљивце овог света;
Ако можеш да поднесеш да истину речи твоје
Изопаче неваљалци, плетућ' замке будалама,
И да гледаш искварено сво животно дело своје
Па да опет грађу почнеш ислуженим алаткама;

Ако можеш да сакупиш тековине свог иметка
И све то даш потезу једном – тешко или лако,
Ризикујеш да изгубиш, па да почнеш све с почетка,
А ни речи да не рекнеш – како живет' није лако;
Ако можеш срцу своме и живцима да наредиш:
Да и пошто истроше се задуго ти помоћ пруже;
Да у теби ничег нема, сем Воље да заповедиш –
Осим Воље која каже: Издржите само дуже!

Ако можеш зборит' с руљом, али ипак ван ње бити,
И да шеташ с краљевима, а да се не погосподиш;
Ако ни враг ни пријатељ не могу те увредити;
Ако на те свак' рачуна – ал' не да се с њим и сродиш –
Ако можеш да испуниш неумољив минут који
Пређенога растојања, да достојно туд се мине –
Биће твоја Земља цела и све што на Земљи стоји
И још више: ти ћеш тада бити Човек, драги сине.